جستجو
برای جستجو متن مورد نظر وارد کنید و Enter بزنید برای بستن Esc بزنید.
ارتباط با ما
09392116387
سیاره جانسن در سال ۲۰۰۴ کشف شد و از آن زمان ستاره‌شناس‌ها مجذوب این سیاره فراخورشیدی عجیب شدند. در ابتدا پژوهشگرها تصور می‌کردند جانسن هسته‌ی یک غول گازی مشابه سیاره مشتری باشد؛ اما در سال ۲۰۱۱، تلسکوپ فضایی اسپیتزر گذار این سیاره را از مقابل ستاره‌اش ثبت کرد و پژوهشگرها متوجه شدند جانسن در واقع بسیار کوچک‌تر و چگال‌تر از آن است که غول گازی باشد. چند سال بعد پژوهشگرها مشاهده کردند که این سیاره احتمالا بسیار سردتر از آن چیزی است که باید باشد و این یافته مدرکی بر وجود جو بود.
یکی از دلایل مهم سکونت‌ناپذیری جانسن، فاصله‌ی نزدیک به ستاره‌ی میزبانش است که تقریبا برابر است با یک شصت و پنجم فاصله‌ی زمین تا خورشید. این سیاره هر ۱۸ ساعت یک مدار را به دور ستاره‌ی کوپرنیک کامل می‌کند و دمای سطحی آن به ۲۳۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد در سمت روز می‌رسد.
سیاره جانسن از زمان پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب در دسامبر ۲۰۲۱، هدف متمرکزی برای پژوهش‌ها بوده است. مهندسان در ابتدا طیف‌سنج‌های فروسرخ این تلسکوپ را برای آزمایش به سمت این سیاره قرار دادند. این ابزارها می‌توانند آثار شیمیایی گازهای اطراف سیاره‌ها را آشکار کنند.
در نهایت، پژوهشگرها تصمیم گرفتند با دقت بیشتری سیاره جانسن را بررسی کنند. این سیاره دارای قفل جزر و مدی نسبت به ستاره‌اش است، به‌طوری‌که یک سمت آن در تاریکی پیوسته است و سمت روزش در معرض ستاره‌ی سوزانش قرار دارد. اگر این سیاره جوی نداشت، سمت روز آن بسیار داغ و سمت شبش بسیار سرد می‌شد؛ اما بر اساس مشاهدات جیمز وب، سیاره چنین وضعیتی ندارد، بلکه سمت روز سردتر از حد انتظار است و وجود جریان گدازه‌ای در سمت شب می‌تواند دلیل بر وجود جو در این سیاره باشد.
بیشتر بخوانید:
استفاده از هوش مصنوعی، وجه اشتراک تیم‌های برگزیده در تکنووست سلامت
در واقع دو احتمال برای سیاره جانسن مطرح بود. در سناریوی اول این سیاره کاملا خشک است و جوی بسیار نازک از سنگ تبخیر‌شده دارد و در سناریوی دوم دارای جوی ضخیم از مولکول‌های سنگین است که به راحتی از بین نمی‌روند.
جدیدترین داده‌ها نشان می‌دهند جو سیاره‌ی جانسن دربردارنده‌ی گازهای کربنی است. پژوهشگرها برای شناسایی ترکیب کامل این سیاره، کمیت‌های نسبی هر گاز و ضخامت دقیق آن نیاز به رصدهای بیشتری دارند. احتمال وجود عنصرهای دیگر مثل آب، سولفور دی‌اکسید و فسفین هم بالا است.
پرتوهای شدید ستاره‌ی کوپرنیک احتمالا سرعت نشت گاز سیاره به فضا را افزایش داده‌اند. در نتیجه می‌توان گفت، جو این سیاره همراه با خود سیاره شکل نگرفته است بلکه به دلیل خروج گاز از اقیانوس ماگمای آن به وجود آمده که از این نظر به آیو، قمر مشتری شباهت دارد.
به گفته‌ی پژوهشگرها یافته‌ی فوق می‌تواند توجیهی برای تغییرات پرتوهای حرارتی سیاره باشند که قبلا توسط تلسکوپ اسپیتزر شناسایی شده بود. هنوز ناشناخته‌های زیادی درباره‌ی سیاره جانسن وجود دارد، اما با یافته‌های جدید یک قدم به درک شکل‌گیری سیاره‌های بیگانه و تکاملشان در راه شیری نزدیک‌تر شدیم. به نوشته‌ی پژوهشگرها:
رصدهای آینده‌ی تلسکوپ فضایی جیمز وب و رصدخانه‌های دیگر به درک بیشتر جو و برهم‌کنش آن با سطح و فضای داخلی سیاره سنگی جانسن کمک خواهند کرد.
ایمیل پشتیبانی: ReadyStudio.ir@gmail.com
