ملودی ویلدینگ
۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
زمان مطالعه : ۸ دقیقه
شماره ۱۲۲
به چشم آمدن در محل کار، نه یک برتری یا حسی جالب، بلکه ضرورت است. به رسمیت شناختن کار شما درهایی را به فرصت‌های جدید می‌گشاید و باعث می‌شود شغل‌تان را در آینده ارتقا دهید. اما قرار نیست ضرورت دیده شدن، شما را تبدیل به آدم دیگری کند. حتی به عنوان یک درون‌گرا هم می‌توانید بیشتر دیده شوید و نقاط قوت خود را به کار گیرید. یکی از خوانندگان اچ‌بی‌آر اخیراً به من گفت «ترجیح می‌دهم پشت‌صحنه بی‌نظیر باشم.» اگر درون‌گرا باشید، یعنی از آن آدم‌هایی که با تمرکز روی افکار درونی راحت‌تر است و در تنهایی انرژی دوباره می‌گیرد، احتمالاً این حرف را کاملاً درک می‌کنید. بسیاری از درون‌گراها عمق و تفکر در کار را به سروصدا و عرض اندام ترجیح می‌دهند. آنها مشکلی ندارند که بدون دیده شدن مداوم یا در مرکز توجه بودن به کار خود ادامه دهند. بسیاری از درون‌گراها عمق و تفکر در کار را به سروصدا و عرض اندام ترجیح می‌دهند. آنها مشکلی ندارند که بدون دیده شدن مداوم یا در مرکز توجه بودن به کار خود ادامه دهند با اینکه چنین تمایلی قابل تقدیر است اما مشکلاتی را به‌ویژه در دنیای مدرن که دورکاری به اولویت تبدیل شده رقم می‌زند: جهانی که از «دیده رفتن» معمولاً مساوی با «از دل رفتن» است. احتمال دارد که از یک ترفیع مقام جا مانده باشید زیرا مدیر ارشد از شما یا کارهای خوب‌تان اطلاعی ندارد. یا شاید طرز رفتار شما را با بی‌علاقگی اشتباه بگیرند. تجربه‌هایی از این قبیل احتمالاً شما را با این واقعیت روبه‌رو کرده که در جهان کاری امروز سخت کار کردن به‌تنهایی کافی نیست. برای رسیدن به فرصت‌های تازه و حمایت، شما باید از دیده شدن تلاش‌هایتان اطمینان حاصل کنید. به چشم آمدن در کار به این معناست که دیگر افراد سازمان کمک‌ها، مهارت‌ها و موفقیت‌های شما را به رسمیت بشناسند و…
