بهنظر میرسد که برداشتن ۹ هزار تا ۱۰ هزار قدم در روز ضمن کاهش خطر مرگ زودهنگام یا حوادث مرتبط با قلب، به ایدهای که از نظر منتقدان غیرعلمیبودن دانسته میشد، مشروعیت میبخشد. منشا دقیق این باور که مردم باید ۱۰ هزار قدم در روز را بهعنوان هدف قرار دهند مشخص نیست؛ اما این هدفگذاری به یک کمپین بازاریابی برای ترویج گامشمارها در ژاپن مربوط است.
اکنون مطالعهای که به همت متیو احمدی از دانشگاه سیدنی استرالیا و همکارانش انجام شده نشان میدهد که رقم ۱۰ هزار میتواند ارزش و مزیت کافی را داشته باشد. این تیم تحقیقاتی بیشاز ۷۲ هزار شرکتکننده را با میانگین سنی ۶۱ سال در مطالعهی بیوبانک انگلستان تجزیهوتحلیل کرد. شرکتکنندگان حاضر در مطالعه بدین منظور یک شتابسنج ردیابی حرکت را دور مچ دست خود میبستند.
محاسبات نشان داد که بین ۹ تا ۱۰ هزار قدم در روز مقداری بهینه برای حفظ سلامتی است
شرکتکنندگان بهطور متوسط کمتر از ۷ سال تحتنظر قرار گرفتند. در این مدت ۱۶۳۳ نفر از آنان جان خود را ازدست دادند و ۶۱۹۰ حادثهی مرتبط با بیماری قلبی هم رخ داد. محققان پس از تعدیل سایر عوامل تاثیرگذار بر خطر بیماری یا مرگ در آن دوره مانند کیفیت رژیم غذایی، وضعیت سیگارکشیدن و انجام سایر اشکال ورزش، بدین نتیجه رسیدند که تعداد بهینهی گامها در روز بین ۹ هزار و ۱۰ هزار قدم است و پس از آن فواید اینکار کم میشود.
پیادهروی روزانه به میزان ۹ تا ۱۰ هزار قدم در روز، با کاهش ۳۹ درصدی خطر مرگ درطول دورهی پیگیری و ۲۱ درصد کاهش در خطر ابتلا به حادثهی قلبی مرتبط بود. دیل اسلیگر از دانشگاه لافبورو در بریتانیا میگوید: «مقالهی اخیر به این رشته کمک میکند تا در اصلاح علمی که زیربنای فعالیت بدنی و دستورالعملهای زمان بیتحرکی است، گام بلندی روبهجلو بردارد. بهنظر میرسد که مقاله از این ایده که هدف اولیهی ۱۰هزار قدم مبتنی بر شواهد است، حمایت میکند.»
بیشتر بخوانید
تیکلاس برگر از دانشگاه تیساید بریتانیا معتقد است که مطالعهی اخیر بسیار خوب و با روشهای دقیق و تجزیهوتحلیل آماری طراحی شده است. این درحالی است که بهعقیدهی اسلیگر، شتابسنجهای مچی همیشه بهترین شاخص برای شمارش گامها نیستند.
محققان در مطالعهی جدید خود تعداد گامهای برداشتهشده در دقیقه را نیز درنظر نگرفتند. اسلیگر میگوید: «ممکن است حدود ۶ هزار گامی که با سرعت بالاتر برداشته میشود، به اندازهی ۱۰ هزار قدم آهستهتر از سلامت ما محافظت کند.»
نتایج مطالعه در ژورنال British Journal of Sports Medicine منتشر شده است.