ستاره‌هایی را که به چنین قدمتی می‌رسند، معمولا فقط می‌توان ازطریق زیر نظر گرفتن کهکشان‌های آن‌سوی جهان شناخته‌شده یا با مهندسی معکوس ستاره‌های کهن از طریق نوادگانشان شناسایی کرد. بااین‌حال کشف ستاره‌های باستانی در فاصله‌ی نسبتا نزدیک به ما فرصتی کمیاب است و پژوهشگرها حالا اطمینان دارند که احتمالا تعداد بیشتری از این ستاره‌ها در لبه‌ی راه شیری وجود دارند.
کشف جدید حاصل تلاش گروهی از دانشجویان MIT به رهبری فربل است. دانشجویان تشویق شدند تا به بررسی داده‌های تاریخی فربل با استفاده از تلسکوپ ماژلان-کلی در رصدخانه‌ی لاس کامپاناس شیلی بپردازند تا بتوانند ترکیب شیمیایی ستاره‌ها را تحلیل کنند.
بر اساس یافته‌ها، ستاره‌ها دارای فراوانی نسبتا عجیب و اندکی از فلزهای سنگین مثل آهن، استرونتیوم و باریوم در جو خود بودند. برای مثال مقدار آهن در یکی از این ستاره‌ها ۱۰ هزار برابر کمتر از خورشید بود.
این فلزهای سنگین طی اعصار مختلف در قلب ستاره‌ها تشکیل می‌شوند و همچنین در بخش خارجی ستاره‌های جوان نیز وجود دارند که مواد اولیه‌ی پخش‌شده از انفجار ستاره‌های مرده را می‌بلعند. این حقیقت که سه ستاره‌ی یادشده دارای مقادیر کمی فلز سنگین هستند، به این معنی است که پیش از انفجار تعداد زیادی از ستاره‌ها متولد شده‌اند.
ترکیب ستاره‌ها نشان می‌دهد که راه شیری محل تولد آن‌ها نبوده است؛ اما برای تأیید این فرضیه، دانشجویان به ردیابی مسیرهای مداری سه ستاره پرداختند و متوجه شدند که تمام آن‌ها دارای حرکت پس‌گرد هستند یا به بیان دیگر در خلاف جهت اغلب ستاره‌ها به دور سیاه‌چاله‌ی کلان جرم مرکز کهکشان می‌چرخند. فربل می‌گوید:
تنها راه برای اینکه ستاره‌ای خلاف جهت گروه حرکت کند، این است که آن را در مسیر نادرستی قرار دهیم یا به عبارتی این ستاره‌ها احتمالا توسط راه شیری از کهکشان‌های دیگر دزدیده شدند.
پژوهشگرها همچنین بر اساس ترکیب ستاره‌ها به این نتیجه رسیدند که هر ستاره از کهکشانی متفاوت دزدیده شده است. فربل همچنین به شناسایی ۶۵ ستاره‌ی پس‌گرد با ترکیب‌های مشابه پرداخت. این ستاره‌ها برای تأیید در گروه SASS به بررسی بیشتر نیاز دارند.
