در ابتدا مانند لکه‌های رنگ به‌نظر می‌رسیدند. سال ۲۰۰۲ بود؛ در محوطه باستان‌شناسی قطنا، قصری ویران‌شده در حاشیه‌ی صحرای سوریه در ساحل دریاچه‌ای که مدت‌ها پیش ناپدید شده بود. بیش از سه هزار سال پس از رها شدن آن، گروهی از باستان‌شناسان در جستجوی مقبره سلطنتی، مجوز کاوش محوطه را به دست آوردند. آن‌ها پس از عبور از راهروهای بزرگ و باریک، پایین پله‌های درحال فروریختن، دو مجسمه یکسان را دیدند از دری مهر و موم‌شده محافظت می‌کردند: آن‌ها مقبره را پیدا کرده بودند.
درون مقبره گنجینه‌ای از شگفتی‌های باستانی وجود داشت: ۲۰۰۰ شیء ازجمله جواهرات و دست طلایی بزرگ. اما در آن‌جا لکه‌های تیره‌ای نیز روی زمین دیده می‌شد. باستان‌شناسان نمونه‌ای از لایه رنگی را برای آزمایش فرستادند و درنهایت لایه ارغوانی روشنی را از گردوغبار و گل‌ولای جدا کردند. پژوهشگران یکی از افسانه‌ای‌ترین کالاهای جهان باستان را کشف کرده بودند: ارغوانی صوری (ارغوانی شاهی یا ارغوانی امپراتوری). این محصول گران‌بها به امپراتوری‌ها شکل داد، پادشاهان را سرنگون کرد و قدرت نسل‌ها حاکمان جهانی را تثبیت کرد.
کلئوپاترا، ملکه مصر آن‌قدر به ارغوانی شاهی علاقمند بود که حتی از آن برای بادبان‌های قایق خود استفاده کرد. برخی از امپراتوران روم حکم می‌کردند هر کسی غیر از آن‌ها از رنگ ارغوانی شاهی استفاده کند، به اعدام محکوم می‌شود.
اگرچه این رنگدانه اشرافی گران‌ترین کالا در دوران باستان بود، (طبق فرمان رومی که در سال ۳۰۱ پس از میلاد صادر شد، سه برابر طلا ارزش داشت)، امروزه کسی روش ساخت آن را نمی‌داند. در قرن پانزدهم، دستورالعمل پیچیده استخراج و فرآوری رنگ از بین رفته بود.
اما چرا این رنگ جذاب ناپدید شد و آیا می‌توان دوباره آن را زنده کرد؟ در کلبه باغی کوچکی در شمال شرقی تونس، در فاصله کوتاهی از محلی که زمانی شهر فینیقی کارتاژ قرار داشت، مردی بیش از ۱۶ سال به شکستن حلزون‌های دریایی مشغول بوده و تلاش کرده است مواد درونی آن‌ها را به چیزی شبیه ارغوانی شاهی تبدیل کند.
