جستجو
برای جستجو متن مورد نظر وارد کنید و Enter بزنید برای بستن Esc بزنید.
اصلیترین دلیل ترک شغل کارکنان از سازمان خود، حقوق نامناسب، نداشتن امکان ارتقا، نداشتن مزایا، نبود تعادل بین کار و وزندگی، ماهیت کار و غیره است. گزارشها نشان میدهد حقوق پایین اصلیترین علت ترک شغل است حتی اگر کارکنان به شغل خود علاقهمند باشند.
به گزارش پیوست، بنا بر پژوهش جابویژن با اینکه حقوق مناسب در صدر معیارهای کارکنان برای انتخاب شغل یا ماندگاری در کارشان قرار دارد، اما شاید دلیل اصلی را بتوان در تفاوت نگاه کارفرمایان به دغدغههای کارکنانشان پیدا کرد.
در پژوهش جابویژن، ۹۲ درصد از شرکتکنندگان حقوق مناسب را بهعنوان معیار مهم انتخاب شغل خود انتخاب کردهاند. بعد از آن مواردی مثل امکان ارتقا و طراحی مسیر شغلی، رابطه خوب بین افراد سازمان و مزایای کاری مثل سفر، وعده غذایی و غیره برای کارکنان مهم است.
طبیعتا بین گروههای مختلف کارجویان تفاوتهایی در معیارهای انتخاب شغل وجود دارد و همه معیار ثابتی برای این تصمیم ندارند. برای مثال ۶۰ درصد از خانمها برای انتخاب شغل به ساعت کاری منعطف توجه ویژهای دارند. به طور کلی سه معیار امکان دورکاری، ساعت کاری منعطف و موقعیت مکانی شرکت از مواردی هستند که برای زنان اهمیت بالاتری نسبت به مردان دارد.
جوانترها بیشتر به دنبال توسعه فردی هستند. به طوری که این معیار در بین معیارهای اصلی کارجویان گروه سنی ۲۰ تا ۳۰ سال جایگاه ویژهای را به خود اختصاص داده است. در طرف مقابل افرادی که سابقه کاری بالای ۱۰سال دارند، رابطه خوب بین افراد سازمان را مهمتر میدانند. از جمله دیگر معیارهایی که برای افراد باسابقه نسبت به دیگر کارجویان مهمتر است، میتوان به برخورداری از جایگاه استراتژیک و تاثیرگذار در سازمان، برند و اعتبار سازمان و درحال رشد بودن سازمان اشاره کرد.
در بین کارجویان آقا و خانم، خانمها بیشتر معیارهای «نبود ساعت کاری منعطف» و «عدم امکان دورکاری» را به عنوان عوامل ترک شغل خود معرفی کردهاند. کسانی که سنین بالاتر از ۳۰ سال دارند هم گفتهاند اگر جایگاه استراتژیک و تاثیرگذاری در سازمان نداشته باشند یا رابطه خوبی بین افراد سازمان وجود نداشته باشد، احتمال ترک شغلشان بالاست.
کارفرمایان فکر میکنند رابطه خوب بین افراد سازمان حتی از حقوق مناسب هم معیار مهمتری است. البته در بین معیارهای کارکنان و تصورات کارفرمایان تفاوتهای معنادارتری هم وجود دارد که نشان میدهد بسیاری از کارفرمایان در درک نیاز کارکنانشان دچار خطا و اشتباه استراتژیک شدهاند.
برای نمونه در مورد کارکنان خانم، امکان ارتقای شغلی معیار دومی است که در انتخاب شغل تاثیرگذار است، اما کارفرمایان فکر میکنند جایگاه این معیار در رتبه هفتم قرار دارد. در طرف مقابل کارفرمایان فکر میکنند در حال رشد بودن سازمان میتواند در نگاه کارکنان جایگاه ویژهای برای انتخاب شغل داشته باشد، اما برای خانمها این معیار در رده دهم قرار گرفته و برای بسیاری از کارجویان خانم اهمیت چندانی ندارد.
عدهای از کارفرمایان فکر میکنند برای تمامی کارجویان در گروههای سنی مختلف، با جنسیت متفاوت و با سابقه کم و زیاد، معیارهایی مثل در حال رشد بودن سازمان، برند و اعتبار سازمان و ماهیت کار جایگاه ویژه دارد اما این معیارها در نگاه کارجویان اهمیت بسیار کمتری دارد و اغلب کمتر از ۵۰ درصد کارجویان به چنین مواردی برای انتخاب شغل یا ماندگاری در سازمان فکر میکنند.
۷۳ درصد از کارجویان با سابقه کاری بالای ۱۰ سال، بعد از حقوق مناسب به معیار رابطه خوب بن افراد سازمان توجه ویژهای دارند. برای کارشناسان و کارمندان با سطوح بالاتر، امکان توسعه فردی و آموزش، وجود تعادل بین کار و زندگی و امکان دورکاری معیارهای مهمی برای یافتن شغل است.
۶۰ درصد افراد بین ۲۰ تا ۳۰ سال، عامل امکان آموزش و توسعه فردی را از عوامل اصلی ماندگاری خود در سازمان بیان کردهاند. بعد از این عامل، امکان ارتقا شغل، ساعت کاری منعطف و امکان دورکاری از عوامل مهم دیگر برای کارکردن در یک سازمان است.
در این پژوهش نشان داده شد که وجود نداشتن ساعت کاری منعطف و نبود دورکاری از دلایل اصلی ترک کار حدود ۵۰ درصد از کارکنان خانم بوده است.
دیدگاهتان را بنویسید!
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.