جستجو
برای جستجو متن مورد نظر وارد کنید و Enter بزنید برای بستن Esc بزنید.
سابین چهار نمونه ویروس را در سال ۱۹۶۰ برای آندره لوف، ویروسشناس مؤسسهی پاستور و برندهی جایزه نوبل ۱۹۶۵ فرستاده بود. این ویروسها در آزمایشگاه برای رشد در دماهای پایینتر از دمای بدن انسان سازگار شده بودند و سابین گمان میکرد که ممکن است پایه مناسبی برای ساخت واکسن باشند. لوف در آن زمان، در حال تحقیق روی تأثیر تب بر عوامل بیماریزا بود. به نقل از مؤسسهی پاستور، این نمونهها به عنوان «میراثی عمده برای علم و سلامت عمومی» شناخته میشوند.
اکنون مائل بسو، محقق ویروس فلج اطفال در مؤسسهی پاستور و همکارانش، دریافتهاند یکی از سویههای ویروس با نام «گلن»، شباهت ژنتیکی بسیاری به ویروسی به نام «سوکتآ» (Saukett A) دارد. سوکتآ، یکی از گروههای ویروسهای فلج اطفال است که در دهه ۱۹۵۰، در ایالات متحده ایزوله شد و همچنان در تولید واکسنهای غیرفعال فلج اطفال به کار میرود. اما گلن به شکلی شگفتانگیز، شبیه به ویروسی است که سال ۲۰۱۴ از کودک چهار سالهای در مرکز چین گرفته شد.
نشت ویروس ممکن است پیش از شناسایی در چین، در نقطه دیگری از جهان اتفاق افتاده باشد
محققان مؤسسهی ووهان، پیشتر توالی ویروس کودک چینی را تعیین کرده و آن را «WIV14» نامگذاری کرده بودند. آنها در سال ۲۰۱۷ گزارش دادند که ویروس به سویهی «سابین ۳» شباهت دارد که برای ساخت واکسنهای خوراکی فلج اطفال به کار میرود. ویروس زندهی موجود در واکسنهای خوراکی میتواند در گردش باقی بماند و جهش یابد. تیم ووهان نتیجه گرفت که ویروس سابین ۳ که برای ایمنسازی استفاده شده بود، در نهایت به WIV14 تکامل یافت.
محققان پاستور برای درک بهتر موضوع، ویروس سوکتآ را نیز که ژنومش نسبتاً ناشناخته بود، تعیین توالی کردند. آنها دریافتند که تفاوت WIV14 با سوکتآ تنها در ۷۰ نوکلئوتید است، در حالی که در بیش از ۸۰۰ نوکلئوتید با سابین ۳ تفاوت دارد؛ بدین معنی که WIV14 از سابین ۳ مشتق نشده، بلکه از سویهای بسیار نزدیکتر به سوکتآ یا حتی از خود سوکتآ منشأ گرفته است.
نویسندگان مقاله نوشتهاند که نمونهی ویروس کودک، ممکن است به نوعی در آزمایشگاه یا مکان دیگری به سوکتآ آلوده شده باشد. اما اگر کودک واقعاً به WIV14 مبتلا بوده باشد، این ویروس فقط در صورتی میتوانست تا این حد شبیه به سوکت آ باقی بماند که برای دههها در حالتی غیرفعال، یا در مخزنی طبیعی مثل یخهای دائمی یا با توجه به سویهای که در تولید واکسن استفاده میشود، در فریزرهای مراکز تولید واکسن، باقی مانده باشد. سپس، ویروس به طریقی آزاد شده است. چنین اتفاقی لزوماً در چین رخ نداده؛ نشت ویروس ممکن است پیش از شناسایی در چین، در هر جای دیگری از جهان اتفاق افتاده باشد.
مشاور رسانهای مؤسسهی پاستور در مصاحبه با مجله ساینس بیان کرد: «در حال حاضر، نویسندگان هیچ یک از سناریوها را بر دیگری ترجیح نمیدهند، زیرا هیچ استدلالی علمی برای حمایت از یک سناریو نسبت به دیگری وجود ندارد.»
فامولار نیز با نظر محققان مؤسسهی پاستور موافق است، اما سایر محققان به فرضیهی نشت ویروس تمایل بیشتری دارند. آدام لورینگ، ویروسشناس تکاملی از دانشگاه میشیگان و ویراستار مقاله، میگوید رخدادن خطا در آزمایشگاه همیشه یکی از احتمالات است. اما به نظر میرسد که نشت از مرکز تولید واکسن محتملتر باشد. او میگوید: «من کاملاً متقاعد شدهام».
نتیجه تحقیقات نشت ویروسها احتمالاً هرگز افشا نمیشود
رولاند ساتر که تا سال ۲۰۲۰ سرپرستی تحقیقات پروژه ابتکار جهانی ریشهکنی فلج اطفال را بر عهده داشت، معتقد است که فرضیهی نشت از آزمایشگاه محتملتر است، اما میافزاید که نشت لزوماً از مراکز تولید واکسن اتفاق نمیافتد. او میگوید سویههای فلج اطفال «سوکت» برای تولید واکسنهای غیرفعال فلج اطفال در اروپا استفاده میشوند، اما تولیدکنندگان در چین، ژاپن و کره از سویههای تضعیفشدهی «سابین» در واکسنهای غیرفعال خود استفاده میکنند.
ساتر میگوید دانشگاههایی که ویروسشناسی تدریس میکنند، میتوانند منشأ دیگری برای نشت ویروس باشند. او استدلال میکند: «کنترل سویهی فلج اطفال سوکت بسیار سادهتر است، احتمالاً به همین منظور، همچنان در بسیاری از مکانها برای تدریس ویروسشناسی استفاده میشود.» ساتر میافزاید شناسایی منابع نشت ویروسها و هرگونه افشاگری در این زمینه، دارای اهمیت بسیاری است. او میگوید اگر مقالهی آنها هماکنون موجب آغاز تحقیقات در چین شده باشد، تعجب نخواهد کرد. البته، نتیجهی چنین تحقیقاتی ممکن است هرگز افشا نشود.
دیدگاهتان را بنویسید!
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.