با اینحال مشکلسازترین بخش تعریف، معیار گرد بودن است. به گفتهی ژان لوک مارگو، ستارهشناس UCLA و مؤلف ارشد پژوهش:
گردن بودن بهسادگی قابل مشاهده نیست. ما فناوری لازم را برای بررسی این معیار نداریم و بهزودی هم به آن نخواهیم رسید.
بنابراین تعریف جدید بهجای تمرکز بر معیارهایی مثل گرد بودن و مسیرهای مداری، بر کمیتی قابل اندازهگیری یعنی جرم تأکید دارد.
دانشمندان برای اطمینان از منطقی و بیطرفانهبودن چارچوب طبقهبندی خود از روشی به نام خوشهبندی غیرنظارتی استفاده کردند که الگوریتمی برای گروهبندی اجرام مشابه است و با موفقیت هشت سیارهی منظومه شمسی را دستهبندی کرد.
ستارهشناسها معتقدند که توانایی پاکسازی مسیرهای مداری را که به عنوان سلطهی دینامیکی شناخته میشود، میتوان با جرم سیاره تعیین کرد. تنها اجرام با جرم کافی شامل هشت سیارهی فعلی (عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون)، قادر به اعمال سلطهی دینامیکی هستند.
بیشتر بخوانید:
سلطهی دینامیکی همچنین محدودیت جرمی کمتری را برای جسمی که واجد شرایط طبقهبندی بهعنوان سیاره است، تعیین میکند. بااینحال، پلوتو که دارای جرم 1.31×10^22 کیلوگرم است، باز هم در تعریف جدید سیاره محسوب نمیشود.
در رابطه با گرد بودن، شکل جسمی نجومی با جرم بالاتر از 10^21 کیلوگرم معمولا دراثر کشش گرانشی گرد میشود. درنتیجه به باور مارگو، تعریف جدید اصلا در تضاد با تعریف فعلی نیست، بلکه دقت آن را افزایش میدهد. گلادمن میافزاید:
انسانها بسیار به زبان و اسامی و طبقهبندی وابسته هستند زیرا این روش ما برای تفکر دربارهی جهان است. به این صورت میتوانیم پیچیدگی جهان را طبقهبندی کنیم. میخواهیم به چیزها اسم دهیم و آنها را در دستهها قرار دهیم. دانشمندان هم از این قاعده مستثنی نیستند و میخواهند این کار را به شیوهای دقیق انجام دهند.
همیشه احتمال مخالفت وجود دارد. مارگو طرح پیشنهادی برای تعریف جدید سیاره را در ماه اوت در نشست عمومی IAU ارائه خواهد داد، اما انتظار نمیرود همه با آن موافقت کنند. بلکه او امیدوار است از طریق ارائه پژوهشگرها بتوانند افرادی را شناسایی کنند که به این فرضیه علاقهمند هستند و میخواهند بحث را ادامه دهند.