جستجو
برای جستجو متن مورد نظر وارد کنید و Enter بزنید برای بستن Esc بزنید.
عواملی مانند سن، سلامت، جنس و گونه بر چشمانداز پس از مرگ تاثیر میگذارد. این مورد در چالش کشت و پیوند سلولهای جزیرهای ازنظر متابولیکی فعال از اهداکننده به گیرنده مشاهده میشود. پژوهشگران بر این باورند که فرایندهای خودایمنی، هزینههای بالای انرژی و تخریب مکانیسمهای محافظ میتواند علت بسیاری از شکستهای پیوند سلولهای جزیرهای باشد.
اینکه چگونه تاثیر متقابل این متغیرها به سلولهای خاص اجازه میدهد پس از مرگ ارگانیسم به عملکرد خود ادامه دهند، مشخص نیست. یکی از فرضیات مطرحشده در این زمینه آن است که کانالها و پمپهای خاص تعبیهشده در غشای خارجی سلولها بهعنوان مدارهای الکتریکی پیچیده عمل میکنند. این کانالها و پمپها، سیگنالهایی الکتریکی تولید میکنند که به سلولها اجازه میدهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و عملکردهای خاصی مانند رشد و حرکت را انجام دهند و بر ساختار خاص ارگانیسم تاثیر میگذارند.
میزان تغییر انواع سلولها پس از مرگ نیز نامشخص است. پژوهشهای گذشته نشان داده که ژنهای خاصی که در استرس، ایمنی و تنظیم اپیژنتیکی نقش دارند، پس از مرگ در موشها، گورخرماهی و انسان فعال هستند و این امر نشاندهندهی پتانسیل گسترده دگرگونی در میان انواع سلولها است.
حالت سوم نه تنها بینشهای جدیدی درمورد سازگاری سلولها ارائه میدهد بلکه چشماندازی برای درمانهای جدید ارائه میدهد. بهعنوان مثال، آنتروباتها را میتوان از بافت زنده افراد برای تحویل دارو بدون تحریک پاسخ ایمنی ناخواسته ساخت. آنتروباتهای مهندسیشدهی تزریقشده به بدن ممکن است بتوانند پلاکهای شریانی را در افراد مبتلا به آترواسکلروزیس (تصلب شرایین) پاکسازی کنند و مخاط اضافی را در بیماران مبتلا به فیبروز سیستیک از بین ببرند.
نکته مهم این که این موجودات چند سلولی طول عمر محدودی دارند و پس از چهار تا شش هفته به طور طبیعی تخریب میشوند. این «کلید مرگ»، از رشد سلولهای بالقوه تهاجمی جلوگیری میکند.
درک بهتر این موضوع که چگونه برخی از سلولها به عملکرد خود ادامه میدهند و پس از مرگ ارگانیسم به موجودیتهای چندسلولی تغییر پیدا میکند، نویدبخش پزشکی شخصی و پیشگیرانه است.
دیدگاهتان را بنویسید!
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.