درحالی که برخی ممکن است ایدهی ماهواره چوبی در فضا را غیرمنطقی بدانند، محققان امیدوارند که این ماهواره پایدارتر باشد و آلودگی کمتری برای محیط زیست ایجاد کند. ماهوارهها عمدتاً از آلومینیوم ساخته میشوند و وقتی در پایان عمر خود در جو زمین میسوزند، اکسیدهای آلومینیومی تولید میکنند که میتواند تعادل حرارتی سیاره را تغییر دهد و به لایه اوزون آسیب بزند.
تأثیرات یادشده به دلیل افزایش جمعیت مداری، به ویژه با ظهور مجموعههایی مانند منظومه ماهوارهای «استارلینک» که درحال حاضر حدود ۶۵۰۰ ماهواره فعال دارد، بیشتر مورد نگرانی قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید
ماهوارههای چوبی مانند لینگوست که از چوب «ماگنولیا» به جای آلومینیوم استفاده میکنند، میتوانند بخشی از راهحل در آینده باشند؛ زیرا آنها هنگام سقوط به زمین، آلایندههای مضر کمتری به جو وارد میکنند. تاکائو دویی در مصاحبه با رویترز گفت: «ممکن است در آینده ماهوارههای فلزی ممنوع شوند. اگر بتوانیم ثابت کنیم که ماهواره چوبی خوب کار میکند، آن را به اسپیسایکس ایلان ماسک معرفی خواهیم کرد.»
لینگوست قرار است آزمایش کند که آیا چوب بهعنوان مادهای پایدارتر در فضا کار میکند یا خیر
به گزارش نیویورکتایمز، پروژه ژاپنی با چالشهای زیادی نیز روبهرو شد. تمایل چوب به کوچکشدن و تغییر شکل نامنظم هنگام از دست دادن رطوبت، نیازمند ملاحظات مهندسی دقیق بود. طراحی نهایی باید توسط هر دو سازمان فضایی ژاپن و ناسا که در پرتاب ماهواره دخیل بودند، تایید میشد.
لینگوست حدود یک ماه دیگر از ماژول «کیبو» ایستگاه فضایی بینالمللی به مدار پرتاب خواهد شد. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود دادههای کلیدی سلامت خود را برای شش ماه آینده ثبت و به زمین ارسال خواهد کرد. سپس محققان دما و استحکام ساختار چوبی را اندازهگیری و مشاهده خواهند کرد که چگونه ممکن است در محیط خلاء فضا و شرایط اتمی اکسیژن و تابش تغییر کند.
اوضاع ممکن است خوب پیش نرود. احتمال میرود پنلهای خورشیدی ماهواره از کار بیفتد یا باتریها داغ کنند و یخ بزنند. اما محققان نگران چوب نیستند، زیرا آزمایشها نشان داده که چوب در فضا خراب نمیشود.